Intern conflict is ook een conflict

Herken je conflict-houding terwijl je een intern dialoog voert
Casus: een cliënt, vrouw van 40+,

wil, na een periode van een depressie terugkeren op de arbeidsmarkt het liefst in loondienst. Ze heeft ook al wat jaren ervaring opgedaan als zelfstandig ondernemer op momenten dat haar depressie wat minder op de voorgrond was, alleen dat voelde wel eenzaam. Haar achtergrond ligt in de filosofie en pedagogiek. Ze is moeder van drie opgroeiende pubers variërend in leeftijd van 13, 17 en 21. Ze is uitermate ervaringsdeskundig om als zijinstromer tot het onderwijs toe te treden.

 

Echter haar dilemma is angst voor een terugval in depressiviteit, het toch niet kunnen waarmaken, niet goed genoeg zijn, onvoldoende toegerust te zijn om voor de klas te staan. Terwijl ze er helemaal van glundert als ze vertelt over haar dromen om als docent filosofie in het middelbaar onderwijs aan de slag te kunnen gaan.



Haar wens is namelijk de gemiddelde middelbare scholier een fundament mee te geven om te leren nadenken over het nadenken over wat er om je heen gebeurt. Hoe vorm je een degelijke mening zonder te vervallen in een bestraffend oordeel. Want, zo is haar bescheiden mening, dat hoor je al vaak genoeg op de televisie!

Haar dilemma, of te wel haar interne conflict (want ze blijft in gesprek met zichzelf over het zetten van de volgende stap of niet….) uit zich in ondermijnend gedrag in het zichzelf niet profileren op de arbeidsmarkt. Als ze een keer wel een sollicitatiebrief op de brievenbus doet, zegt ze op de automatische piloot tegen zichzelf: ik krijg deze baan toch niet… ‘Welk signaal stuur je dan het universum in?’, vraag ik haar.

Haar antwoord is dan steevast hetzelfde: ‘ja maar, ik mag niet terugvallen, ik wil iets waardevols doen met mijn leven en het enige is dat ik me daarvoor niet waardevol genoeg voel in relatie tot de ander, dus doe ik maar niets en blijf lekker thuis op de bank boeken lezen (dat is veilig). Het is mijn overtuiging dat de ander niet op mij zit te wachten.’.

‘Als ik hier Plato mag aanhangen, dan wil ik niets liever dan toekomstige werkgevers de boodschap meegeven: geef mij de opdracht, vertel me wat ik moet doen en ik zal het doen naar volle tevredenheid’. ‘Ik heb echter niet de illusie meer dat dit type werkgevers tegenwoordig de dienst uitmaken. Tegenwoordig wordt er inzet, ondernemerschap op de werkvloer, kennis van eigen talenten, en dat soort zaken gevraagd, en daar kan ik niet aan voldoen’.

Ik vatte haar dilemma als volgt samen: ‘Je huidige probleem is samen te vatten als een intern conflict tussen jou en de arbeidsmarkt en een intern conflict tussen doen waar je hart sneller van gaat kloppen en de angst voor het feit dat je dit niet kunt waarmaken omdat het mogelijk te veel energie van je gaat vragen waardoor je een terugval riskeert. Heb ik het zo goed samengevat?

Dan ga ik je interne conflict als volgt aan je teruggeven, herkaderen noem ik dat ook wel. Kun je het als volgt zien: dat je interne dialoog (zoals je een intern conflict ook wel kunt noemen) zich concentreert om het volgende: je angst om terug te vallen in je depressie en de wens om verder te gaan, zonder meer achterom te hoeven kijken.

Die situatie is nieuw voor je, omdat je gewend bent in de put te kijken in plaats van afstand te nemen van de berg die je beklommen hebt. Ik stel voor een paradigma schift in je metafoor: het is de berg in plaats van de put! Want de discrepantie zorgt voor zowel je frustratie over je dilemma als voor de mogelijkheid om iets er aan te veranderen, aan jezelf bijvoorbeeld of aan jouw contemplatie over de wereld om je heen.

Contemplatie als in het beschouwend nadenken, iets dat jou bekend is vanuit je filosofische achtergrond, niet om meteen je probleem op te lossen maar om inzicht te krijgen in wat het goede is om te doen. Volgens mij is dit Plato ten voeten uit!’.

Wat ik vervolgens kon waarnemen aan mijn cliënt was een gevoel van herkenning, een gevoel van zich begrepen te voelen en dat stemde haar zeer tevreden. Met een gelukkig gevoel ging ze vervolgens naar huis. Enige tijd later liet ze me weten met een andere blik de krant te openen om gerichter naar vacatures te zoeken en juist die te vinden waarop de kans van slagen vele malen groter was dan voorheen.

De methodiek die ik hier hanteer is een combinatie van mijn methode A.A.R.D.E. en de methodiek van Marshall, Geweldloze Communicatie (also known as Non Violence Communication).

Geweldloze Communicatie:

1. Word je bewust van de feiten van de situatie die het conflict veroorzaakt: je angst om terug te vallen…
2. Word je vervolgens bewust van de irritaties die dit bij je opwekt: voor je gevoel kom je niet verder…
3. Word je daarna bewust van de behoeftes die hierdoor niet vervuld worden (je zit in een klacht waarbij je verwachting over iets niet waar gemaakt wordt) : je gevoel van eigenwaarde raakt verstoord omdat je maar niet je volgende stap zet EN
4. geef terug (bij intern conflict dus aan jezelf!) wat je graag had gewild : deel met jezelf die waarde waar je NU behoefte aan hebt en zet dat om in actie.

Methode A.A.R.D.E.:

1. aandacht blijven geven aan de angst om niet te willen terugvallen, zorgt ervoor dat je
2. aantrekt het gevoel om niet te willen terugvallen.
3. R van reflectie gebeurt door de interactie met de coach
4. om niet te willen terugvallen, zorgt er voor dat je in een dynamiek zit
5. die in dit geval niet fijn aanvoelt, en ervoor zorgt dat je negatieve energie ervaart

Graag nodig ik je uit je interne conflict met mij te delen.

De lange versie kun je doorbellen…

Een korte versie kun je hieronder in het reactieveld achterlaten.

Gedeeld conflict is nog maar slechts een half conflict!